ΦΓ280.2

Εισαγωγή στη Φαινομενολογία του Ε. Χούσερλ

Περιεχόμενο μαθήματος

Οι βάσεις της φαινομενολογικής φιλοσοφίας, τίθενται στις περίφημες Λογικές Έρευνες (1900/01) του Έντμουντ Χούσερλ (Edmund Husserl). Σε εκείνο το έργο ο Χούσερλ μας καλεί να αποδεσμευτούμε από την παραδοσιακή εικοτολογική φιλοσοφία και να οδεύσουμε προς το πώς έχουν αυτά τα ίδια τα πράγματα («zu den Sachen selbst!»). Σε αυτό το πλαίσιο, εισαγάγεται και αναλύεται η φαινομενολογική σημασία της θεμελιακής έννοιας της «αποβλεπτικότητας» (Intentionalität) της συνείδησης. Στη βάση της ιδέας της αποβλεπτικότητας, η συνείδηση δεν συλλαμβάνεται πλέον ως μια κλειστή εμμένεια, αλλά ως εκάστοτε ήδη σχετιζόμενη με ένα κόσμο πέραν του ρου των βιωμάτων της. Στις Ιδέες Ι (1913) καταγράφεται, ακολούθως, η «υπερβατολογική στροφή» της χουσερλικής Φαινομενολογίας. Όλα τα φαινομενολογικά ερωτήματα επαναπροσεγγίζονται, τώρα, μέσα από την περιβόητη μέθοδο της «φαινομενολογικής αναγωγής» ή «εποχής» και την ανακάλυψη της φαινομενολογικής υπερβατολογικής συνείδησης. Ο τελευταίος σταθμός της σκέψης του Χούσερλ συνδέεται εκδοτικά με το τελευταίο έργο του, την Κρίση των Ευρωπαϊκών Επιστημών (1936). Εδώ πλέον εξετάζεται το νόημα του γενετικού-ιστορικού περάσματος του ευρωπαίου ανθρώπου από την προ-επιστημονική στην επιστημονική αποβλεπτική συνείδηση και φωτίζεται το ξέσπασμα των κρίσεων θεμελίων στις επιστήμες και στον πολιτισμό μέσα στο πλαίσιο της ζωής του δυτικού κόσμου.

Βιβλιογραφία

1. Π. Θεοδώρου, Εισαγωγή στη Φαινομενολογία του Ε. Χούσερλ, (Πανεπιστημιακές Σημειώσεις).
2. R. Sokolowski, Εισαγωγή στη Φαινομενολογία, Εκδόσεις Πανεπιστημίου Πατρών.
3. Νταν Ζαχάβη, Χούσερλ: Εισαγωγή στη Φαινομενολογία του, Εκδόσεις Αρμός.