ΦΒ250.20

Το υποκείμενο, το ωραίο και η αλήθεια της τέχνης στον Αντόρνο

Η τέχνη σύμφωνα με τις αρχές της θεωρίας του Αντόρνο αναδεικνύοντας την ιδιαιτερότητά και μη ταυτόσημότητα των έργων της με το απόλυτα και βίαια συμμορφωμένο με τους κανόνες της αγοράς κοινωνικό όλο, λειτουργεί κριτικά απέναντι σε αυτή τη μορφή εξουσιασμού, προτείνοντας την ιδέα μιας συμφιλίωσης μεταξύ του συνόλου και ενός επιμέρους που διατηρεί τη διαφορετικότητά του. Το μάθημα θα εξετάσει πλευρές της αισθητικής του Αντόρνο σε κείμενα του φιλοσόφου αλλά και σε συνάρτηση με παρατηρήσεις που προκύπτουν απο την ανάλυση της ιδιαιτερότητας των ίδιων των έργων τέχνης (του κινηματογράφου, της μουσικής, της ζωγραφικής κτλ.).

Βασική βιβλιογραφία:

• Αντόρνο, Β. Τέοντορ: Αισθητική Θεωρία (μετ. Λευτέρης Αναγνώστου), Αθήνα 2000
• Αντόρνο, Β. Τέοντορ, Χόρκχαϊμερ, Μαξ: Διαλεκτική του Διαφωτισμού (μετ. Λευτέρης Αναγνώστου), Αθήνα 1996
• Αντόρνο, Β. Τέοντορ: Η Φιλοσοφία της Νέας Μουσικής (μετ. Τούλα Σιετή, Όλυ Ψυχοπαίδη – Φράγκου, Αθήνα 2012