ΦΓ380.1

Φαινομενολογική Ψυχολογία των Συναισθημάτων: Αγάπη, Μίσος, Μνησικακία

Όπως ισχυρίστηκε ο Χούσερλ, ιδρυτής του φιλοσοφικού κινήματος της Φαινομενολογίας, η Φαινομενολογία μπορεί να χωριστεί σε δύο διαφορετικές σφαίρες, μια επιστήμη και μια καθαρή φιλοσοφία. Ως επιστήμη, η Φαινομενολογία ισοδυναμεί με τη λεγόμενη Φαινομενολογική Ψυχολογία. Η τελευταία προτείνεται ως ο a priori προπαιδευτικός κύκλος μάθησης για οποιαδήποτε εμπειρική Ψυχολογία. Από μια τέτοια μάθηση περιμένουμε να μας διαφωτίσει αναφορικά με αυτό που ο Χούσερλ ονομάζει «ουσία» των ποικίλων συνειδησιακών ή ψυχικών φαινομένων, όπως η αντίληψη, η φαντασία, ή τα συναισθήματα. Κανείς, όμως, μέσα στο φαινομενολογικό κίνημα δεν ασχολήθηκε περισσότερο με τα συναισθήματα όσο ο Μαξ Σέλερ. Σε αυτόν χρωστάμε εμβριθείς αναλύσεις γύρω από τη δομή τους και τη λειτουργία τους στο πλαίσιο τα πρακτικής-ηθικής ζωής του ανθρώπου. Ο ίδιος, ωστόσο, οικοδόμησε αυτή τη θεωρία του απαντώντας έμμεσα στον Φρ. Νίτσε και στη σύνδεση που εκείνος είχε προτείνει μεταξύ συναισθημάτων και ηθικής ζωής. Στο σεμινάριο θα ξεδιπλώσουμε όλη αυτή την ιστορία του σχετικού φιλοσοφικού διαλόγου.

Βιβλιογραφία

Husserl, Edmund. Φαινομενολογία. Εκδόσεις Κριτική, 2005.

Husserl, Edmund. Η Φιλοσοφία ως Αυστηρή Επιστήμη. Δευκαλίων τόμ. 12.

Scheler, Max. Ο Μνησίκακος Άνθρωπος. Εκδόσεις Ίνδικτος, 2002.

Nietzsche, Friedrich. Γενεαλογία της Ηθικής. Εκδοτική Θεσσαλονίκης, 1989.

Ronald De Sousa (2010). «Emotion», Stanford Encyclopedia of Philosophy.